Dom Antonia Pardo

Antonio Pardo

- Wezwij pogotowie... - szepnąłem z trudem łapiąc oddech.

Roberta

Złapalam sie za glowe.Niemoglam uwierzyc.Pobieglam szybko po telefon i zadzwonilam po pogotowie.

Antonio Pardo

Po kilkunastu minutach przyjechała karetka, lekarze od razu przybiegli na górę do Antonia, zajęli się też wystraszoną Robertą.

- Co się stało? - spytał lekarz, który mierzył puls Antonia.

Roberta

Spojrzalam na lekarza pozniej na ojca.
-Nie wiem....zdenerwowal sie i upadl-powiedzialam zdezorientowana.Wystraszylam sie ze to przeze mnie.

Antonio Pardo

- Zajmijcie się nią! - powiedział lekarz do sanitariusza, który wypytywał Robertę o to jak ona się czuje.
- Zabieramy go... - dodał po chwili, przenieśli Antonia na nosze i zawieźli do klinik.

Roberta

Nie chcialam znimi gadac patrzylam tylko jak zabieraja ojca.Spytalam lekarza jeszcze gdzie go zabieraja i usiadlam na lozku.Gdy wszyscy wyszli przyszla do pokoju sluzaca pytajac co sie stalo.Powiedzialam jej wszystko a ta poradzila mi bym do niego jechala.
Nie chcialam tego ale czulam sie po czesci winna wiec wzielam plaszcz i wyszlam.

Roberta

Wrocilam do domu.Usiadlam na lozku i zaczelam rozmyslac.Chcialam wkurzyc ojca by mnie odeslal do domu ale nie w taki sposob.Glupio bylo mi go zostawiac ale sam tak chcial.
Po jakims czasie zalatwilam sobie lot i inne sprawy zwiazane z powrotem do Meksyku.Zaczelam sie pakowac.

Roberta

Wzielam walizki pozegnalam sie ze sluzba i wyszlam z domu na lotnisko.

Antonio Pardo

Jak na człowieka po zawale w domu dochodziłem do siebie szybciej niż w szpitalu. Normalnie chodziłem, jadłem, piłem, pracowałem i ćwiczyłem... jedyne co się zmieniło to nieco moja dieta i mniejsza ilość alkoholu.

Antonio Pardo

Kolejne dni mijały, a ja czułem się zdecydowanie lepiej, wyglądałem lepiej itp.

Pewnego dnia przyszło mi do głowy, żeby się spakować i odwiedzić córkę i tak też zrobiłem. Służba spakowała moje walizki, wsiadłem do limuzyny i pojechałem na lotnisko.