Stary zakamarek z kanapą

Giovanni

Roberta , halo Roberta, próbowałem ja cucić

Roberta

Otworzylam oczy i od razu zaczelam krzyczec.(jak to rob zawsze panikuje hehe:D)
Szybko wstalam.

Antonio Pardo

- Roberta nie krzycz! Wrzeszczysz jakbyś ducha zobaczyła! Uspokój się!

Giovanni

widzisz jednach to nie schizy, twoj "Dadi" stoi tu prawdziwy i to nie fatamorgana

Roberta

Przestalam krzyczec.
-Co tu robisz?-zapytalam ale ciagle bylam zdenerwowana

Antonio Pardo

- Chwilowo stoję i słucham jak potwornie wrzeszczysz... - odpowiedziałem.

Giovanni

- heh niezly zartownis z tego tatuska - pomyslalem smiejac sie

Roberta

Stałam i złapalam sie za glowe.
-Widze ze juz sie dobrze czujesz, fajnie....ale po co tu przyjechales?Pilnowac mnie?!

Antonio Pardo

- No, a co myślałaś, że będę odłogiem leżał jak roślinka w łóżku i zamiast zdrowieć powoli umierać? Nie kochana, moja misja jeszcze się nie skończyła... - stwierdziłem. - Chcę porozmawiać..

Roberta

-Jaka misja? Chcesz mnie dobic....swietnie!-pokrecilam glowa
-Zreszta nie powinno Cie tu byc....jak cchesz gadac to wyjdziemy na zewnatrz-dodalam

Antonio Pardo

- Nauczyć Cię kultury dziecko... - powiedziałem wskazując na wyjście.
- Więc wyjdźmy...

Giovanni

- moze ja wyjde-powiedzialem po czym wyszlem

Roberta

-Giovanni!-krzyknelam za nim ale jzu nie uslyszal.Nie mialam zmaiaru gadac z tata w magazynie.
-Chodzmy do salonu....-powiedzialam z niezadowolona mina.Wyszlismy.