Ławki

Miguel

Powiedział po cichu do Roberty.
- Idziemy stąd uwolnie cię od tego starego - uśmiechnął się
- No to do baj - powiedział i gdzieś z Robertą pobiegł Very Happy

Antonio Pardo

- Niewychowany smarkacz! - powiedziałem i wróciłem do domu.

Roberta

Usiadlam na ławce rozmyslajac.Mialam juz dosc Antonia.

Reverte

Spacerując po szkole zauważył Robertę. uśmiechnął się i podszedł do niej, siadając obok niej.- Znów się spotykamy.

Roberta

Siedzialam tylem gdy uslyszalam glos odwrocilam sie i zrobilam wielkie oczy.
-Octavio!-powiedzialam glosno ze zdziwieniem
-Co tu robisz?

Reverte

- Nauczycielka sztuki zrezygnowała i mnie przyjęto na jej miejsce. Będziemy się częściej spotykać.- Powiedział usmiechając się.

Roberta

-Aaa wiedziales juz wczoraj dlatego broniles nauczycieli-zasmialam sie

Reverte

Uśmiechnął się. Nie chcąc wzbudzać żadnych podejrzeń uznał, że tak może być.- Tak, musiałem jakoś dobrze się zaprezentować uczennicy.

Roberta

Usmiechnełam sie.
-Dobrze ze poprzestalam na tyranach a nie gorzej-zasmialam sie
-Ale ogolnie rzecz biorac....dziwny zbieg okolicznosci-spojrzalam na niego

Reverte

- Zbiegi okoliczności mają to do siebie, że sa dziwne. Wiele określeń gorszych słyszałem i nie zdziwiłbym się tym.

Roberta

-Tak tak a pozniej na lekcji to Roberta by oberwala jak zwykle-zasmialam sie

Reverte

- No cóż...Nie jestem mściwy, ale kto wie jak bym zareagował.

Roberta

-Jasne...to sie okaze jaki jestes....na sztuce miedzy innymi-powiedzialam

Reverte

- Już troche mnie znasz i chyba nie jestem taki zły jakbyś chciała.

Roberta

-jakbym chciala? nic takiego nie powiedzialam....-spojrzalam na niego

Reverte

- Ale takie odniosłem wrażenie. Jeśli mylne to wybacz

Roberta

-Po czym? Az tak jestem nie mila?

Reverte

- daj spokój, nie mówmy o tym. Źle się zrozumieliśmy i tyle.

Roberta

-Najwidoczniej....od kiedy zaczynasz tu prace?-zapytalam

Reverte

- Od dzisiaj. Miałem zajęcia z twoimi młodszymi kolegami.