Kanapy

Paola

odprowadziła go wzrokiem-'Diego, Diego...' pomyślała

Roberta

Przez caly czas rozmawiam przez telefon.Wkoncu podeszlam do Pauli.
-A ty co...lecisz na Diego-powiedzialam

Paola

spojrzała na Roberte
-nie-odpowiedziała jej i poszła

Roberta

Zasmialam sie i sama tez wyszlam.

Roberta

Wyrwalam sie mu w salonie.Bylam wsciekla na Mie i na to ze mnie stamtad zabral.
-Diego, obilo ci juz!

Diego

pokiwał głowa

- wiem ze lubicie drzec koty .... ale nieprzesadzajcie ... pomagam tylko migelowi i tobie byscie sie niepozabijaly .... - pokwial głowa i westchnał

- wogole podziekowac ze sie przywitałas ... jedyny migel zauwazyl ... - skwitował

Roberta

-No jasne miej do mnie pretensje...nie wiem czy zauwazyles ale sie z nia szarpalam wiec jak moglam cie zauwazyc?-pokiwalam glowa i mocno gestykulowalam
-Zreszta miguel umie sobie radzic sam.

Diego

pokiwał glową "migel moze sobie radzic sam " pomyslal ...

- okej to tam wracaj narazie ... - powiedizał i psozedl do siebie do pokoju

Roberta

Spojrzalam za nim.
-Niech to szlag!-krzyknelam do siebie i usiadlam na kanapie lapiac sie za glowe

Roberta

Po chwili wstalam i poszlam w strone swojeog pokoju.

Antonio Pardo

- Roberta, jak Ty się zachowujesz? Dlaczego zawsze przy ludziach musisz mi narobić wstydu, nie masz skrupułów?

Roberta

Rozesmialam sie.
-Qe te pasa? Chciales pogadac o tym ze robie ci wstyd....to juz wiem, nic nowego-powiedzialam i usiadlam na stole

Antonio Pardo

- Usiądź na kanapie, jak każdy normalny człowiek, jak zwykle musisz być wywrotowcem... - pokręciłem głową. - Roberta dzwoniła do mnie Alma, mówiła, że zachowywałaś się okropnie, gdy zabrała Cię do siebie na kilka dni... i dlaczego? Matki też nienawidzisz?

Roberta

-Oo i ona tez przeciwko mnie....swietnie ze sie razem dogadujecie-powiedzialam z ironia nie zchodzac ze stolu
-A czy ja jestem na spowiedzi ze mam ci sie wygadac....nie wygladasz nie ksiedza...

Antonio Pardo

- Ay Dios Mio... Roberta kiedy Ty wydoroślejesz, zachowujesz się jak mały szczeniak... chcę porozmawiać jak z kobietą a nie gówniarzem...

Roberta

-Nie mow ze zachowuje sie jak szczeniak....wychowywalam sie wsrod doroslych i doroslam szybciej niz moi rowiesnicy! Ale co mozesz o tym wiedziec skoro Cie nie bylo...to ty wtedy zachowales sie jak nie dojrzaly-powiedzialam zdenerowana mocno gestykujulac

Antonio Pardo

- Za moment oberwę w twarz... nie mam zamiaru się denerwować, bo całkowicie mi serce stanie... Roberta jesteś w najlepszej szkole, więc doceń to, żebym nie musiał wysłuchiwać o Tobie różnych rzeczy... okaż trochę wdzięcznosci...

Roberta

-Komu wdziecznosci? Panu? Poszlam do tej szkoly zeby nie odebrali mnie matce bo wtdy musialabym mieszkac z Panem...-nie mialam zamairu mowic na niego tato.pokrecilam glowa
-I dlaczego mnie straszysz?Nie denerwujs ie tak to bedzie dobrze-dodalam schodzac ze stołu

Antonio Pardo

- Widzę, że dzisiaj nie porozmawiamy, ale miej świadomość, że jeszcze nie skończyłem... mieszkam w pobliskim hotelu, może tu jeszcze wrócę... córeczko... - dodałem i udałem sie do hotelu.

Sabrina

Nie widziałam Roberty i usiadłam na kanapie